اندراحوالات اینجا

اصلا کی گفته زن باید بیرون خونه کار کنه ؟

اصلا کی این قانون رو وضع کرد که زن و مرد برابرن ؟

اصلا کی گفته که یه خانم که تو خونه هزار تا کار داره و می تونه زنانگیشو به هزار راه

خرج کنه ،  باید اول صبحی شال و کلاه کنه بیاد سر کاری مردانه که هیچ ظرافتی توش نیست

آدم هایی رو تحمل کنه که هیچ تو شرایط تربیتی و شخصیتی و مرامی خودش نیستند .

الان بنده یک الهه خانمی هستم که می خواد انتقاداتی از محیط مردونه کاریش بکنه  و اگر

بخواد لب باز کنه به شکایت در نهایت خودشو محکوم می کنند و تو این محیط خشن و

زورگوی مردونه احساس می کنه یه نفره با یه جماعت مرد که هیچی سرشون نمی شه

البته همه جا اینطور نیست و همه همکارها این شکلی نیستند .

حدود پنج سالی می شه که اینجا مشغولم .

تو این مدت سه بار مدیران داخلی تغییر کردن و من تا خواستم به هر کدومشو ن با شیوه

خودشون عادت کنم عوض شدند .

یه سری اختیارات به من سپرده شده بود که وقتی مدیر جدید منصوب شد همه رو از

من گرفت ، با سیاست انگلیسی که در پیش گرفته ، با فن بیان قوی اش و رفتاری

که نمی تونی ایرادی ازش بگیری ، نمی تونی آتویی داشته باشی ازش حسابی

حال آدمو می گیره !!!

روز اولی که این آقا اومد سر کار ؛ آشنای صاحب دفترمون بود ، یک آدم

ناشی و تازه کار ، البته ایشون بازنشسته آموزش و پرورش بود و پس دغدغه مالی

آنچنانی نداشت ،  بنابراین حسابی می تونست زمان اضافی خرج زیر آب زنی و

پشت سر دیگران حرف زدن داشته باشه !!!

ده ماه تلاش کرد و مدیر داخلی رو تخریب کرد ، کلی انتقاد بهش می کرد و با

یه سری که نون به نرخ روز خور بودن دستشونو تو یه کاسه کرده بودن تا حسابی

پشت آقای ر عزیز رو خالی کنند و خوب صد البته که موفق هم شدن

من تمام مدت به آقای ر گوشزد می کردم که جریان از چه قراره اما ایشون هر دفعه

می گفتن که آقایون بالادستی من رو حسابی می شناسن و منو باور دارن ، و هیچ وقت

حرفهای درگوشی بقیه رو باور نمی کنند .

اما متاسفانه با بد رفتاری و بی عدالتی آقای ر از سمتشون کنار گذاشته شدن و با

بی احترامی کامل میزشون رو برداشتند تا عملا بهش بگن که دیگه نیاد .

من کلی از این بی عدالتی و بی انصافی و نامردی غصه خوردم و کاری هم از دستم

برنیومد ، و مدیر عزیزم آقای ر رو از دست دادم

و این آقای ف به راحتی شدن مدیر داخلی دفتر

تحملش برام خیلی سخت بود اما خوب چاره ای نداشتم به خاطر امرار معاش باید

ادامه می دادم .

رفتارهای ف تغییر کرد ، تماس های مکرر و اکثرا با خانم های مختلفش کمتر شد .

خوندن جوک های مسخره و بی نمک وقت و بی وقتش سر کار کم و کمتر شد .

اصلاح صورت و عطرهای مختلفش و ای مرتب بودن نصفه و نیمه اش کمی بهتر شد

شوخی های مسخره ای که می کرد و خودش می خندید تا بقیه هم زوری بخندن تقریبا جمع شد

کمر همت بسته بود تا مشکلات بیشمار دفتر رو حل و فصل کنه ، به قول خودش اون مدیر بوده

سی سال خدمت کرده و برای خودش برندی شده تو منطقه پس باید ازتجربه اش 

تو حرفه ای که هیچ تخصصی نداره استفاده کنه .

روزهای اول می گفت با من کاری نداره ، و من تو تمام کارهایی که بر عهده ام بوده

مشکلی ندارم ، همچنان به من احترام می گذاشت و همچنان برای من نوشابه باز می کرد

مدام می خواست مثل آقای ر خودشو به بهترین نحو جلوی من نشون بده ، خوب من هم

چون می دونستم که مقصر اصلی سر اخراج آقای ر بود ایشون بود با خودم می گفتم

برو آقا خودتی !!!!

ادامه دارد . . . . .

چهارشنبه های عاشقی

آهسته تر بیا

غوغا نکن که دلم

با شور دردناک نفس های  گرم تو

بی تاب می شود

آهسته تر بیا ، دلواپسم نکن

برای خاطره بازی

فرصت ،  همیشه هست


وقتی تو می رسی

احساس می کنم

سکوت می شکند

ثانیه ها گرم می شوند

فاصله ، از لای انتظار پنجره

فرار می کند

آغوش می شود تمام تنم از نگاه تو

جایی برای کلام نیست

خاطره ، خود با تمام آنچه هست

میان چشم های عاشق ما

حرف میزند

و آرام

برگ می خورد وقتی تو می رسی

زندگی با تو می رسد

لبخند با تو می رسد

احساس می کنم

جایی ، میان پلک های مدام اضطراب

برای ما ساخته اند  

روزهایی که گذشت

حالم خوبه !

روزهام داره خوب می گذره خدا رو شکر

زندگیم می گذره ، امیرحسین خوب دل به درس خوندن داده ، با صاحبخونه توافق انجام شد

برای یک سال دیگه ، ارتباط و قرارهای دوره ای با دوستانم که خیلی برام مفیده شده

روال زندگیم . هفته ای یک روز با پویا هستم و کلی از بودن کنارش انرژی می گیرم ،

که شاید هم خوب بودنم بیشتر به بودن اون مربوط باشه .

و بالاخره تونستم بعد از حدود یک ماه که با گوشی خراب موبایلم مدارا می کردم یه

گوشی جدید بخرم که خیلی ازش راضی هستم .

خوب در کنار این خوشی ها یک سری ناراحتی ها هم بودن مثل مریضی مامانم که

خیلی ناراحتم کرد ، سرماخوردگی شدید و سرفه های زیادی  که خیلی اذیتش می کنن

و اینکه بابا خیلی تو خودشه وقتی می بینمشون خیلی غصه می خورم ، از خدا می خوام

سلامتی و عمر طولانی بهشون بده ، تنم می لرزه وقتی فکر کنم روزی باشه که من باشم

و اون ها ..... . تو این چند روز با وبلاگی آشنا شدم به نام مسافر کوچولو و قصه زندگی

دختری به نام شین حدود چند ماهی بود که با بیماری مهلک سرطان یکی از عزیزانش

دست و پنجه نرم می کرد و بالاخره نتونست شکستش بده و نهایتن عزیزش رو از دست داد .

تو تمام مدتی که این وبلاگ رو می خوندم آرزو کردم که معجزه اتفاق بیوفته و همه چیز تغییر

کنه ، با خودم می گم چرا اینقدر فرق حتی تو دوست داشتن ها هم هست

چرا بعضی ها تو حسرت بودن کنار هم می مونن و بعضی ها به راحتی برای همیشه

به اون چیزی که می خوان می رسن ، چرا یه نفر باید کسی رو که اینقدر دوست داشت

از دست بده و شاید مجبور باشه تا آخر عمرش حسرتشو به دل نگه داره .

و قتی هم کسی رو نداری ، کسی رو از دست می دی تمام غصه هات ، تمام دلتنگی هات ،

تمام اشک هات مشترک می شه  ، احساسات بین همه آدمها مشترک ، حتی وقتی عزیزشون 

 از دستشون میره.

ای کاش خداوند به همه ما لطف داشت و هر چیزی که دلمون می خواست برامون مهیا می کرد

شاید اگر اینطوری بود اینجا بهشت می شد .

راستی چقدر کار کردن تو بلاگ اسکای سخت برام  ، اگر بلاگفا این طوری توهین آمیز

باهامون رفتار نمی کرد من و خیلی از دوستای دیگه اونجا راحت تر بودیم ولی خوب تو

بلاگفا خیلی روزهام ثبت شد و خیلی اتفاقات برام افتاد امیدوارم اینجا لااقل مثل اون نشه .

امشب دوباره پویا رو می بینم و از الان دلم می لرزه ،

خیلی تغییر کرده ، از لحاظ ظاهری کمی تپل تر شده ، موهای سرش یه کوچولو

کم پشت شده ، و اینکه خیلی برام جالب و شاید خده دار بود که موهای صورتش

بلند شدن . البته قول داده که این دفعه که دیدمش اثری ازشون باقی نمونده باشه .

اما مثل قبل مهربون و دوست داشتنی ، مثل قبل تو چشمهاش محبت رو می بینم و

مثل قبل دیگه نمی ترسم از رفتنش .

خدا رو شکر می کنم !

الان همه عزیزانم کنارم هستن ، پدرم ، پسرم و پویا ..

شاید زود گذر و لحظ ای باشه اما من به خودم قول دادم به خاطر ترس از آینده

الانم رو خرا ب  نکنم و به همین روزهام دلمو خوش کنم .

بودن امیرحسین کنار خودم که باعث شده امیدم به زندگی چند برابر بشه ، حضور

پویا که نقطه قوت قلبم و سایه پدر و مادر عزیز تر از جونم  ، تمام این ها مگه کم

هستن برای شکر گذاری .

این روزها صدای نوحه از هر کوچه و خیابونی بلنده ، عاشورا و تاسوعا نزدیک هستن

و عشق به امام حسین چیزی نیست که بگیم تو دل کسی وجود نداره .

پس دوستای عزیزم به حرمت عشقتون به امام حسین و برادر وفادارش منو و

امیرحسین رو هم تو دعاهاتون فراموش نکنید !

با نام دوست می آغازم که هر چه هست از اوست ......