روزهایی که گذشت

حالم خوبه !

روزهام داره خوب می گذره خدا رو شکر

زندگیم می گذره ، امیرحسین خوب دل به درس خوندن داده ، با صاحبخونه توافق انجام شد

برای یک سال دیگه ، ارتباط و قرارهای دوره ای با دوستانم که خیلی برام مفیده شده

روال زندگیم . هفته ای یک روز با پویا هستم و کلی از بودن کنارش انرژی می گیرم ،

که شاید هم خوب بودنم بیشتر به بودن اون مربوط باشه .

و بالاخره تونستم بعد از حدود یک ماه که با گوشی خراب موبایلم مدارا می کردم یه

گوشی جدید بخرم که خیلی ازش راضی هستم .

خوب در کنار این خوشی ها یک سری ناراحتی ها هم بودن مثل مریضی مامانم که

خیلی ناراحتم کرد ، سرماخوردگی شدید و سرفه های زیادی  که خیلی اذیتش می کنن

و اینکه بابا خیلی تو خودشه وقتی می بینمشون خیلی غصه می خورم ، از خدا می خوام

سلامتی و عمر طولانی بهشون بده ، تنم می لرزه وقتی فکر کنم روزی باشه که من باشم

و اون ها ..... . تو این چند روز با وبلاگی آشنا شدم به نام مسافر کوچولو و قصه زندگی

دختری به نام شین حدود چند ماهی بود که با بیماری مهلک سرطان یکی از عزیزانش

دست و پنجه نرم می کرد و بالاخره نتونست شکستش بده و نهایتن عزیزش رو از دست داد .

تو تمام مدتی که این وبلاگ رو می خوندم آرزو کردم که معجزه اتفاق بیوفته و همه چیز تغییر

کنه ، با خودم می گم چرا اینقدر فرق حتی تو دوست داشتن ها هم هست

چرا بعضی ها تو حسرت بودن کنار هم می مونن و بعضی ها به راحتی برای همیشه

به اون چیزی که می خوان می رسن ، چرا یه نفر باید کسی رو که اینقدر دوست داشت

از دست بده و شاید مجبور باشه تا آخر عمرش حسرتشو به دل نگه داره .

و قتی هم کسی رو نداری ، کسی رو از دست می دی تمام غصه هات ، تمام دلتنگی هات ،

تمام اشک هات مشترک می شه  ، احساسات بین همه آدمها مشترک ، حتی وقتی عزیزشون 

 از دستشون میره.

ای کاش خداوند به همه ما لطف داشت و هر چیزی که دلمون می خواست برامون مهیا می کرد

شاید اگر اینطوری بود اینجا بهشت می شد .

راستی چقدر کار کردن تو بلاگ اسکای سخت برام  ، اگر بلاگفا این طوری توهین آمیز

باهامون رفتار نمی کرد من و خیلی از دوستای دیگه اونجا راحت تر بودیم ولی خوب تو

بلاگفا خیلی روزهام ثبت شد و خیلی اتفاقات برام افتاد امیدوارم اینجا لااقل مثل اون نشه .

امشب دوباره پویا رو می بینم و از الان دلم می لرزه ،

خیلی تغییر کرده ، از لحاظ ظاهری کمی تپل تر شده ، موهای سرش یه کوچولو

کم پشت شده ، و اینکه خیلی برام جالب و شاید خده دار بود که موهای صورتش

بلند شدن . البته قول داده که این دفعه که دیدمش اثری ازشون باقی نمونده باشه .

اما مثل قبل مهربون و دوست داشتنی ، مثل قبل تو چشمهاش محبت رو می بینم و

مثل قبل دیگه نمی ترسم از رفتنش .

خدا رو شکر می کنم !

الان همه عزیزانم کنارم هستن ، پدرم ، پسرم و پویا ..

شاید زود گذر و لحظ ای باشه اما من به خودم قول دادم به خاطر ترس از آینده

الانم رو خرا ب  نکنم و به همین روزهام دلمو خوش کنم .

بودن امیرحسین کنار خودم که باعث شده امیدم به زندگی چند برابر بشه ، حضور

پویا که نقطه قوت قلبم و سایه پدر و مادر عزیز تر از جونم  ، تمام این ها مگه کم

هستن برای شکر گذاری .

این روزها صدای نوحه از هر کوچه و خیابونی بلنده ، عاشورا و تاسوعا نزدیک هستن

و عشق به امام حسین چیزی نیست که بگیم تو دل کسی وجود نداره .

پس دوستای عزیزم به حرمت عشقتون به امام حسین و برادر وفادارش منو و

امیرحسین رو هم تو دعاهاتون فراموش نکنید !

با نام دوست می آغازم که هر چه هست از اوست ......